بیماری های مشابه

**بیماری منییر** یک اختلال در گوش داخلی است که با از دست دادن تعادل و شنوایی مشخص می‌شود و معمولاً تنها یک گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تظاهرات بالینی معمول این بیماری شامل بیماری است که حداقل ۲ دوره سرگیجه (vertigo) به مدت حداقل ۲۰ دقیقه را تجربه کرده است، به همراه وزوز گوش (tinnitus)، کاهش شنوایی موقتی و احساس پری در گوش (aural fullness). علاوه بر این، کسانی که از این بیماری رنج می‌برند ممکن است دچار حالت تهوع، اختلال در راه رفتن (gait disturbances) و بی‌ثباتی وضعیتی (postural instability) شوند.

شوانومای وستیبولار (Vestibular schwannomas) که به‌عنوان نوروماهای آکوستیک (acoustic neuromas) نیز شناخته می‌شوند، تومورهای داخل جمجمه‌ای هستند که از غلاف سلول‌های شوان (Schwann cell sheath) عصب هشتم جمجمه‌ای (عصب وستیبولوکوهلیار یا vestibulocochlear nerve) منشاء می‌گیرند. میزان بروز شوانومای وستیبولار در ایالات متحده ۱۰ تا ۲۰ نفر در هر یک میلیون نفر است. شوانومای وستیبولار حدود ۸ درصد از تومورهای داخل جمجمه‌ای در بزرگسالان را تشکیل می‌دهند و ۸۰ درصد از تمامی تومورهای ناحیه سرتاسر مغز و پل مغزی (cerebellopontine angle) را شامل می‌شوند. نود درصد از این تومورها یک‌طرفه هستند و به‌طور مساوی در سمت چپ و راست تأثیر می‌گذارند. میانگین سن تشخیص این تومورها ۵۰ سال است. این تومورها در کودکان نادر هستند، به‌جز در بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع ۲ (neurofibromatosis type 2). نسبت ابتلا در زنان به مردان ۳ به ۲ است و تمامی نژادها و اقوام به یکسان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

تومور گلوموس یک نئوپلاسم خوش‌خیم است که از سلول‌های بدن گلوموس منشأ می‌گیرد. بدن‌های گلوموس به‌طور فراوان در نوک انگشتان دست متمرکز هستند، بنابراین تعجبی ندارد که تومورهای گلوموس بیشتر در دست‌ها و ناحیه زیر ناخن دیده می‌شوند. تومورهای کوچک و منفرد شایع‌تر هستند و زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. بیشتر بیماران بین ۳۰ تا ۵۰ سال سن دارند. تومورهای گلوموس زیر ناخنی ممکن است با یک سه‌گانه شامل درد، حساسیت شدید نقطه‌ای و حساسیت به سرما ظاهر شوند. در معاینه فیزیکی ممکن است یک پاپول کوچک قرمز یا آبی به قطر چند میلی‌متر مشاهده شود. برخی ممکن است به صورت یک خط اریترونیشیا (erythronychia) طولی با بریدگی در انتها یا شکاف طولی روی آن بروز کنند.

سردردهای میگرنی (Migraine headaches) به صورت عودکننده، با شدت متوسط تا شدید ظاهر می‌شوند و معمولاً به صورت یک‌طرفه هستند. این دردها معمولاً ضربان‌دار یا نبض‌دار (pulsating) هستند و بین ۴ تا ۷۲ ساعت به طول می‌انجامند. حالت تهوع و/یا استفراغ، حساسیت به نور (photophobia) و/یا حساسیت به صدا (phonophobia) ممکن است با این سردردها همراه باشند. علائم معمولاً با فعالیت بدتر می‌شوند. سردردها ممکن است با یا بدون تجربه اورا (aura) که نوعی اختلال گذرا در بینایی، زبان، حسی یا حرکتی است، آغاز شوند. طبقه‌بندی بین‌المللی اختلالات سردرد، ویرایش سوم (ICHD-3)، سه دسته اصلی را شناسایی می‌کند: میگرن بدون اورا، میگرن با اورا و میگرن مزمن.

سرگیجه (Vertigo) یک علامت است، نه یک بیماری. سرگیجه به درک حرکت محیط یا حرکت فرد در محیط در حالی که ساکن است گفته می‌شود. این حالت، زیرمجموعه‌ای از علائم مبهم اما شایع گیجی یا سبکیِ سر(dizziness) است که یکی از رایج‌ترین دلایل مراجعه به پزشک محسوب می‌شود.

آسیب شنوایی ناشی از دارو (Drug-induced ototoxicity) به آسیب گوش به دلیل مصرف داروها اشاره دارد که باعث اختلال در شنوایی، تعادل یا هر دو می‌شود. این وضعیت می‌تواند به صورت حاد یا مزمن ظاهر شود.

مسمومیت حاد با سالیسیلات (Acute salicylate poisoning) پس از مصرف سمی یک سالیسیلات رخ می‌دهد که معمولاً اسید استیل‌سالیسیلیک (acetylsalicylic acid) یا همان آسپیرین (aspirin) است. مسمومیت با آسپیرین می‌تواند با مصرف تنها ۳ گرم در کودکان و ۱۰ تا ۳۰ گرم در بزرگسالان رخ دهد. سایر داروهای مرتبط شامل اسید سالیسیلیک (salicylic acid) که در درمان زگیل استفاده می‌شود، متیل سالیسیلات (methyl salicylate) که به عنوان روغن زمستانه (oil of wintergreen) شناخته می‌شود، و بیسموت ساب‌سالیسیلات (bismuth subsalicylate) موجود در پپتو-بیسمل (Pepto-Bismol) هستند. یک قاشق چای‌خوری از روغن زمستانه حاوی تقریباً ۷ گرم سالیسیلات است. مسمومیت ممکن است به صورت حاد به دلیل مصرف زیاد یا به صورت مزمن به دلیل مصرف بیش از حد و مکرر برای چند روز رخ دهد.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خودایمنی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری نوعی بیماری میلین‌زدا (demyelinating disease) است که به پوشش میلین اعصاب در مغز و نخاع آسیب می‌رساند. به‌طور کلی، سن شروع بیماری بین ۲۰ تا ۵۰ سال است، اگرچه ممکن است در کودکی نیز آغاز شود؛ زنان بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

آسیب مغزی تروماتیک (TBI) شامل آسیب به مغز به دلیل نیروی خارجی مانند ضربه مستقیم، شتاب یا کاهش سرعت سریع، یا آسیب نفوذی به سر است. ممکن است کبودی‌های مغزی (cerebral contusions)، هماتوم‌ها (hematomas) یا آسیب آکسونی منتشر (diffuse axonal injury) در تصویربرداری یا آسیب‌شناسی تشخیص داده شود. نشانه‌ها و علائم بالینی به شدت و محل آسیب مغزی بستگی دارد. شدت آسیب می‌تواند از یک ضربه‌مغزی خفیف بدون از دست دادن هوشیاری تا آسیب شدید منجر به کما یا مرگ متغیر باشد. این نوع آسیب، علت اصلی مرگ در ایالات متحده در افراد 1 تا 45 ساله است.

اختلال اضطراب فراگیر با نگرانی مفرط و پایدار در مورد مسائل مختلف زندگی روزمره مشخص می‌شود که بر عملکرد روزانه تأثیر منفی می‌گذارد. این اختلال معمولاً با اضطرابی که کنترل آن دشوار است و باعث ناراحتی یا اختلال قابل‌توجهی می‌شود، همراه است. بیماران اغلب با شکایت از نگرانی مداوم، تحریک‌پذیری (irritability)، تنش عضلانی (muscle tension)، بی‌خوابی (sleeplessness) و خستگی (fatigue) مراجعه می‌کنند.